آرامش

ادبی

بنام خداوند مهرورز

وقتی کلامی را جاری کردی ارتعاشی می سازی

و ارتعاش تو موجی می سازد در دل مخاطب !

گاهی این موج می تواند...

... کسی را به زیر برد و گاه... به اوج.!

اولین کسی که به همراه این موج به بالا یا به پایین میرود خود تو هستی !

مگذار موج کلامت تو را به نزول سوق دهد ...

اگر نمی دانی نگو !

اگر می دانی به بهترین شیوه بگو!

باید همواره زیبا ترین هایت را بر زبان آوری !

حتی به هنگامه ی خشم !

آنچه را که کلام تو جاری میسازد ..

همه ی آنچیزی است که تو در آن لحظه هستی!

بگذار تا فقط خوبیهایت جاری شود ...

از انعکاس تیرگیها بر آینه ی دل مخاطبت واهمه داشته باش ...

چرا که این تیرگیها گسترش می یابد..

پس تو به نوبه ی خودت مگذار که جهان تیره و تار شود..!

همیشه زیباترین ها را جاری کن!

جهنم مکانی جغرافیایی در جایی نیست بلکه حالتی از روح ناراضی است..

رضایت درون یعنی بهشت.

"آرامش"هنر نپرداختن به مسائلی است که حل کردنش سهم خداست ..

لحظه هایتان لبریز از آرامش....