باران

من نوشت

باز باران می زند

برتمام حس های خشکیده ام

قرار نبود که بنویسم

نه ! دیگر نه !

نمی خواهم بنویسم

نوشته هایی که از تو بویی ندارند

وتورا صدا نمی زنند

اما باران آمد

همش تقصیر او بود !

که دوباره به جوشش در آورد

تمام بغضهای فروخورده ام را !

حصاری کشیده ام

بین من و من !

بین تو  و من !

بین خدا ومن !

حصاری تیز و سهمگین

توان پریدن نیست !

هربار قصد سفری است

و نیت پروازی

بالهایم به خون می نشیند و

دوباره زمین گیر می شوم !

برای کسی که خبر از

لحظه دیگرش نیست

امشب را دعایی بکن

به وسعت تمام لحظه هایی

که بی   یاد تو سر کرد

و نفس کشید

و طلب مهر از غیر کرد !

دعایی بکن برای کسی که

دردهایش را نوشت

یا خواند یا گفت

ولی مرهمی پیدا نکرد !

دعایی بکن برای من ،برای او

   برای همه !