رعد و برق

نیمه شب با صدای غرش رعد و برق از خواب پریدم.در حال خواب وبیداری مرگ را به خودم خیلی نزدیک حس کردم!

خدایا! آن لحظه ای که جان ما به گلو می رسد ،چه تصاویر و صداهایی را حس می کنیم؟

آن زمانی که مارا به خانه گلی می برند وهمه منزل نو را تبریک می گویند وبا بلوکهای سیمانی دنیای خودرا از دید ما پنهان می کنند ،چه تصویرها وصداهایی در انتظارمان است؟

آن روزی که همه برمی خیزیم درحالیکه روحمان ظرف جسم شده  ،غرایزمان وارونه شده ورشته های مهر وعشق وشهوت پاره شده وروح گرسنه وتشنه ،مارا هراسان و در طلب دنبال خود می کشاند ،قرار است چه ببینیم وچه بشنویم؟

آن روز که همه نه تنها از هم بلکه از خود می گریزیم ،قرار است که به کجا برسیم؟

.

.

.

صدای لالایی باران به گوش خاک ،انگارجواب می گوید:

که آن روز قرار است به باران برسیم

باران رحمت ووصال تو!