میلاد دو خورشید تابان امامت و ماه آسمان ولایت مبارک !

من نوشت

ای امیر دل ها ، ای عزیز زهرا ، مولا جان!

مارا ببخش که به جای (کشتی نجات ) به هر خار وخاشاکی بند شدیم و به جای (چراغ هدایت ) دنبال روشنی کرم های شب تاب دویدیم!

مارا ببخش که در روزمرگی ها و خواستن ها غوطه وریم و کلام شما را در میان هیاهوی تایید دیگران گم کردیم!

مارا ببخش که از داستان کربلا فقط دست های بریده و گلو های به خون نشسته را یادگار برداشتیم و آن روح (امر به معروف ) و(نهی ازمنکر ) را در پستوی غفلت و خجلت وا نهادیم!

ما را ببخش که نمازمان حسینی نیست ، وفایمان عباسی نیست ، و صبرمان زینبی نیست!

مارا ببخش که در اوج سختیها زیبایی را نمی بینیم و در رنجها آن نگاه مهربان یکتا را در نمی یابیم!

ما را ببخش که شمیم یاد تو لحظه هایمان را سر شار نمی کند و غریبی ات

ما را به یاد غربت یوسف فاطمه (عج) نمی اندازد !

مارا ببخش ..........