عیدی

من نوشت

خدارا شکر که میان تمام دیدارهای بی بهانه

این بار بهانه دیدارم میلاد جوادت (ع) شد!

می گویند : عیدی می دهی

به دست های خالی ،به جان های سرگردان

به اشکهایی که تا چشمخانه دل می رسند

ولی مجالی برای جاری شدن نمی یابند

می گویند : عیدی می دهی

به تمناهای ظهور ، به شوق های کودکانه

به امیدهایی که بر پنجره فولادت گره خورده

می گویند : عیدی می دهی

به دستهایی که تا نزدیک ضریحت امتداد یافته

به همان نشانی همیشگی

همان (باب الجواد ) که باب المرادش  هم می نامند!

خدارا شکر! مولای من

که امسال عیدیت نصیبم شد !