مادر آسمانی، دختر آسمانی !

مناسبت ها

والدین باید چه اقدامی انجام دهند تا دختران در مسیر صحیح بندگی خدا و کمال قرار بگیرند؟ چه رفتاری موجب می شود که این بندگی در تمام زندگی اش جریان داشته باشد و منقطع نشود؟

باید از دوره جنینی به طور جدی اتصال بین مادر، خدا و بچه برقرار باشد. مادر حضرت مریم یک الگوی مناسب برای این رابطه است. مادر مریم تنها مادری است که خدا از دوره جنینی زندگی اش را پیش چشم مرد و زن باز می کند چون می خواهد آن را به عنوان یک الگو بشناساند و خداوند دوره جنینی حضرت مریم را به عنوان یک دختر که نمادی هست در کل عالم هستی، پیش چشم باز می کند تا ما بتوانیم یک متدولوژی داشته باشیم.

امروزه «علوم فارغ از توحید» برای رشد جنین تنها رابطه مادر، پدر، جنین را موثر می دانند. می گویند مثلا پدر و مادر باهم ارتباط خوبی داشته باشند تا بچه رشدش خوب باشد؛ در حالی که این یک پروسه حداقلی است و نه حداکثری. حداکثر ارتباط ویژه بین مادر، جنین و خدا است. چون همسر او خدا نیست، همسر او بنده خداست می تواند فرعون باشد می تواند نوح باشد، او به همسر خود نمی گوید که من این بچه را می خواهم چه بکنم، خدا پرورش دهنده جنین است. مادر حضرت مریم با خدا در رابطه است و در مناجات خود با خدا می‌گوید: «رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا فِی بَطْنِی مُحَرَّرًا»، بچه در بطن خود را در راه تو آزاد قرار می دهم. مثلا نمی گوید که می خواهم بچه ام دکتر بشود یا مثلا عصای پیری ام بشود بلکه برای او آرزوی معنوی می کند، الگوی رفتاری قرآن این است که ارتباط مادر با خدا بیشتر باشد و باور داشته باشد امانت دار خداست. چون فرزند، آفرینش مستقیم خود خداست.

اگرچه هویت بچه از جسم و جان مادر تغذیه می شود و راز بروز و ظهورش جز در پرورش در شکم مادر نیست ولی مادر کارمند خداست. در این مدل چون امانت خداست من هندسه روح و فکرم را طوری قرار می دهم که بیشترین قابلیت و استعداد را از جهان هستی دریافت کند برای بندگی کامل خدا.

مادر آسمانی، دختر آسمانی دارد.

تربیت دختران از دوره جنینی بروز و ظهور پیدا می کند البته قبل از آن و در ازدواج مادر و پدرشان آغاز شده  است. به طور مثال برای اینکه بچه های ما در اولین کنکور قبول بشوند تنها سال آخر مهم نیست و بعضا از دبستان شروع می کنیم به مهیا کردن شرایط پذیرش در دانشگاه یا حداقل یک سال قبل از پیش دانشگاهی را تاکید می کنیم که تو از الان کنکوری هستی.

 برخی مواقع پدیده هایی درخانواده های مذهبی دیده می شود که شائبه افراط و تفریط درتربیت کودک به خصوص دختران قبل از سنین تکلیف را درذهن ها رقم می زند، به طور مثال بعضی از کودکی انجام نماز، روزه و حجاب را  بر دختران خود تحمیل می کنند تا نکند که درسن تکلیف به این امور عادت نداشته باشند. بعضی هم از ترس این که اجباری در امور مستحب برای کودکان خود قرار ندهند تا سن تکلیف کمترین امری را به دختران خود آموزش نمی دهند یا آنها را به آن امر ترغیب نمی کنند. باتوجه به  آموزه های دینی، و تحلیل شما از وضعیت کنونی جامعه اسلامی ایران، مرز افراط و تفریط دراین امور را برای والدین کجاست؟ یعنی حد اعتدال درانجام تکلیف قبل از سن تکلیف چیست؟

امیرالمومنین (ع) می فرمایند: انسانی که دانایی محور نیست یا کم می گذارد یا افراط می کند. ما اکنون در جامعه بیشتر دچار تفریط هستیم تا افراط. والدین نسبت به تربیت درست دختران کوتاه می آیند، آموزش و پرورش و صدا و سیما هم همین طور. اکنون باید به دنبال این بود که چرا درباره حجاب، نماز، اخلاق و حوزه سلامت تفریط می شود؟

علت تفریط، خود محوری های دنیای مدرن یا همان اومانیسم است که برخی به غلط به معنای انسان مداری معنا می کنند. در صورتی که انسان مداری برای مکتب توحیدی است، این منیت و خود محوری است که ضعف اخلاقی ایجاد کرده است. این منیت است که باعت افزایش جنایت، سوء استفاده و لطمه به همه شئون زندگی شده است. این فرهنگ شیطانی است که در آن من تقدم دارد. اومانیسم به عنوان میوه آلوده در فرهنگ ما است و خانواده ها اکنون مبتلا به آن هستند. مادر می گوید من، پدر می گوید من و به خاطر همین آمار طلاق افزایش یافته است. خانواده سیر چرخشی نیم من شدن یعنی کوتاه آمدن افراد را بلد نیست.

دومین مشکل، سکولاریسم است یعنی جدا کردن خدا از زندگی. چیزی که در متن کتب درسی متوسطه و دانشگاه ما وجود دارد. فرزندانمان در چنین متنی پرورش می یابند و در زندگی دچار تضاد می شوند. مثلا مادر محجبه و دختر بدحجاب در کنار هم هستند. رفتار ضد از مادر و دختر سر می زند، مادر در ظاهر اهل حجاب و نماز اما دختر نه. اگر از مادر بپرسی چرا اینطور شده می گوید ما این همه خودمان را پوشاندیم چه اتفاقی افتاد؟ بی ایمان تر از این دختر مادر اوست.

دلیل دیگر تفریط، عدم شناخت و عملی کردن اصل تبری است. این اصل مثل نماز است. تبری یعنی از دشمنان خدا، پیامبر و اهل بیت بیزار باشیم. ما با اهل بیت دوستیم اما با دشمنان آنها هم دوستیم. نتیجه می شود سبک زندگی قر و قاطی! عروسی هایمان شبیه مسلمانان نیست، مهمانی ها و عزاداری ها هم به همین منوال. روی هر قسمتی از زندگی ما که دست بگذاری یا مسیحی هستیم یا یهودی یا بی دین یا بت پرست! حداقل خدا را شکر نماز می خوانیم. لااقل یک چیزهایی از مسلمانی را داریم برای همین فریاد رهبری، سبک زندگی اسلامی است. وقتی این مشکل فراگیر می شود در حوزه های مختلفی خودش را نشان می دهد.

از جمله جاهایی که خودش را نشان می دهد حوزه زنان است چون موضوع زن، شاخص سلامتی یا بیماری جامعه است. وقتی در سبک پوششی و آرایشی و رفتاری دختران آسیب هست یعنی بیماری جدی شده است.

 برای از بین بردن تفریط هایی که اشاره کردید چه می توان کرد؟

باید علل آن را از بین برد. می فرماید: «ارجعی الی ربک». بازگشت به سمت خدا است، باید باورمان شود که خوشبختی در جایی غیر از دستگاه اهل بیت (ع) پیدا نمی شود. خوشبختی فقط در مکتب اهل بیت اتفاق می افتد. متاسفانه باید از خودمان بپرسیم، چند درصد از مسلمان را می شناسیم که مسلمانی شان را می شناسد و به آن افتخار می کنند و تنها راه خوشبختی خود می دانند؟

به هر میزان که این تعداد هستند از افراط و تفریط دور خواهند بود. خصوصا از تفریط. این تعداد افراد را زیاد کنید تفریط از بین می رود. اینکه فرد بگوید من به خود افتخار می کنم که مسلمانم گاهی فقط در ایام خاص و روی منبر اتفاق می افتد در حالی که باید فضایی  ایجاد شود که این اکسیژنش باشد. برای همین افتخار دختر ما این است که کفشی را داشته که فلان بازیگر مدل آن را داشته است. یا مدل شالش طوری است که فلان خواننده و بازیگر که هویت خود او زیر سوال است آن طور بوده است. چون او نمی داند که به چی افتخار کند و چیزی برای افتخارکردن ندارد.

باید از طریق آموزش و پرورش و آموزش عالی، صدا و سیما و انواع رسانه های دیگر کاری کنیم که این افتخار کردن به مسلمان بودن زیاد شود. این افتخار را باید در رفتار و گفتارمان به شکل زیبا و دلپسند نشان بدهیم. چیزی که لطافت آن در عید فطر دیده می شود. همه افتخار می کنند، حتی اگر کسی روزه نگرفته با هر وضع حجابی که هست می دود، تا به نماز عید برسد، شرکت در نماز عید یک جریان افتخار آمیز است در حالی که این امر خودش را در عید قربان نشان نمی دهد.

هر فرد و یک دختر باید هر روزش روز عید باشد و بتواند با یک عزت نفس بالا بگوید من پیرو اهل بیت (ع) هستم. همانطور که روز عید فطر با این شرایط که شبش کم خوابیده اند، ۳۰ روز روزه گرفته اند و  هنوز ضعف دارند و چیزی نخورده اند اما می ایستند و قنوت می گیرند. حالا نیاز است که در حیطه های اجتماعی مدلی این چنینی طراحی کنیم.

متن کامل سخنان خانم دکتر نیلچی به مناسبت روز دختر