سلام واقعی !

من نوشت

 

وقتی عزیزی را از دست می دهیم ، سالهای سال با خاطرات تلخ وشیرینی که از او داشتیم گریه می کنیم و می خندیم و با یاد او زندگی می کنیم.

ولی شاید کمتر به این اندیشیدیم که خوبی های او را زندگی کنیم و راه اورا امتداد دهیم !

چون انسان ها به اندازه خوبی هایی که می کنند زنده اند و هیچ وقت ردپای نیکی از روی زمین پاک نمی شود ،

چرا که خدای ذره ها ، نیکی های ما را می بیند و ماندگار می کند حتی اگر به اندازه ذره ای باشد.

در تب وتاب روزهای پایانی سال به ایام شهادت بی بی دو عالم فاطمه زهرا (س) می رسم و زهی افتخار که آخرین پست امسال مزین به نام ایشان باشد.

فاطمه (س) نه یک اسم است ، نه یک روضه ، نه یک قبر بی نشان !

فاطمه (س) حقیقتی جاری در رگهای بشریت است .

ردپایی است از تمام کمالاتی که یک بشر توان رسیدن به آن را داشت و

هیچ گاه این ردپا از قلب دوستدارانش پاک نخواهد شد!

چه زیباست که در این روزها به یکی از کمالات آن حضرت فکر کنیم و آن کلمه سلام است .

یک سلام واقعی ! که در قرآن هم از آن یاد شده :

سلام علی آل ابراهیم

سلام هی حتی مطلع الجر

سلام بما صبرتم فنعم عقبی الدار

.....

و همین طور هفت سین قرآنی را چیدند .

یک سلام واقعی چگونه سلامی است که خودش مستحب وجوابش واجب است؟

که اگر چنین سلامی در جامعه ما وجود داشت ، مدینه فاضله و بهشت موعود همین جا می شد !!!

من در این لحظه به یاد حضرت زهرا (س) یک سلام واقعی به تمام دوستان مجازی تقدیم می کنم و سالی سرشار از خیر وبرکت

و موفقیت برای همگی و سرفصل همه دعاها سلامتی وظهور مولایمان را از خدای متعال خواستارم!

هرلحظه تان نوروز                                                                                         نوروزتان پیروز

پی نوشت : سلام واقعی

 

( اَلسَّلامُ عَلَیْکُم یا اَهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعَ الرِّسالَةِ وَ مُخْتَلَفَ الْمَلائِکَةِ وَ مَهْبَطِ الْوَحْیِ )

«سلام بر شما ای خاندان نبوّت و جایگاه رسالت و محلّ رفت و آمد فرشتگان و جای فرود آمدن وحی»

کیفیّت سلام گفتن در اقوام مختلف

از جمله ی آداب اجتماعی در دین مقدّس اسلام، موضوع «سلام» است، یعنی وقتی دو نفر مسلمان با هم ملاقات می‌کنند، پیش از هر رفتار و گفتاری به یکدیگر سلام می‌ کنند ، یکی سلام می‌کند و دیگری جواب سلام می‌دهد. البتّه ، هر قومی ادب خاصّی به هنگام ملاقات با یکدیگر دارند. بعضی به عنوان تعظیم خم می‌شوند، بعضی کلاه از سر خود برمی‌دارند، بعضی دست بلند می‌کنند و بعضی دستِ یکدیگر را می‌فشارند. تحیّت { درود گفتن ، سلام گفتن } قوم عرب پیش از ظهور اسلام، گفتن «حیّاک الله» بوده است؛ یعنی «خدا زنده‌ات بدارد».

تأکید دین اسلام بر سلام گفتن

دین مقدّس اسلام در این خصوص دستور سلام داده و هیچ گفته و کاری را جایگزین آن ندانسته و فرموده است :

(مَن بَدَءَ بِالْکَلامِ قَبْلَ السَّلامِ فَلا تُجیبوُه)؛اصول کافی جلد 2 صفحه 644

«هر که پیش از سلام، شروع به سخن کند، جوابش را ندهید.»

معنا و مفهوم سلام

سلام در لغت عرب، معانی متعدّد دارد که اصل در آنها معنای سلامتی است؛ یعنی، سالم بودن آن هم به طور مطلق و از تمام جهات و جوانب. سلامت جسمانی و مصونیّت از بیماری‌ها، سلامت معنوی و محفوظ بودن از گمراهی و ضلالت در دین و امور دینی، سالم ماندن از گزند حوادث و پیش آمدهای ناگوار، سالم ماندن از شرّ وسوسه‌های شیطانی و رذایل اخلاقی، مصونیّت از ناامنی‌های اجتماعی و ... که تمام این ها در یک جمله‌ی کوتاه «سلامٌ علیکم» جمع است.          

ویژگی‌های سلامِ اسلامی

سلامِ اسلامی، در عین این‌ که رسم درود و تحیّت و اظهار ادب به هنگام ملاقات است، مشتمل بر دعا و نُصح { نیک خواستن ، محبت خالص } و خیرخواهی برای طرف مقابل نیز هست، چنان‌که گفتیم: طلبِ سلامت مطلقه است و همچنین اعلام صلح و سازش است.

هر مسلمان که در اوّلین لحظه‌ی ملاقات با مسلمان دیگر می‌گوید: «سلامٌ علیکم»، یعنی برادرم، از طرف من مطمئن باش، من خیرخواه و سلامت خواه تو هستم؛ من با تو در حال صلح و صفایم؛ هیچ گزند و آسیبی از من به تو نخواهد رسید؛ کلاه سرت نخواهم گذاشت؛ خیانت به تو نخواهم کرد؛ جنس مغشوش{ ناخالص ، آمیخته شده } به تو نخواهم داد؛ دروغ به تو نخواهم گفت؛ مال و جان و ناموس و آبروی تو از قِـبَل من در امان است و هرگز بر خلاف سلامت و مصلحت تو اقدامی نخواهم کرد. این، معنای سلام و سلام علیکم است که مسلمانها موظّفند در اوّلین لحظه‌ی ملاقات، این جمله را به هم بگویند و به یکدیگر امنیّت همه جانبه بدهند و با همین جمله‌ی کوتاه که ردّ و بدل می‌کنند، با هم پیمان صلح و صفا ببندند و در حفظ سلامت و مصلحت یکدیگر بکوشند.

آیا این سلام ما، سلام اسلامی است؟! سلام را مستحبّ قرار داده‌اند و جوابش را واجب! آیا اکنون، واقعاً مسلمان‌ها با یکدیگر چنینند؟! سلامشان، سلام واقعی و صمیمی است؟! همه خیرخواه و سلامت خواه یکدیگرند؟ همه در حال صلح و صفا و سازش با همدیگرند؟ یا مثل گرگ و پلنگ به هم می‌غرّند و مانند دو شعله‌ی آتش به هم می‌پرند؟

در زبان، سلام علیکم می‌گویند و در دل نقشه‌ی نیرنگ و خیانت درباره‌ی هم می‌کشند!! اگر این بازار، بازار سلام بود، این همه رباخواری‌ها و کلاه ‌برداری‌ها و ورشکستگی‌ها و خون یکدیگر مکیدن‌ها کجا بود؟! اگر این ملّت، ملّت سلام بود، این همه درد و مرض‌ها و ناسلامتی ها در بین ما چه می‌کرد؟ این همه ناله و افغان از دست همدیگر، این همه پرونده های جنایی و غوغای دادگستری و شهربانی در بین ملّت سلام که به قول خود سلامت خواه و خیرخواه یکدیگرند، چه می‌کند؟         

اگر به این دستور ساده‌ی اسلام عمل می‌شد...!

اگر دنیای بشر به همین یک دستور ساده‌ی اسلام عمل می‌کرد؛ یعنی، تمام دولت های روی زمین به هم سلام می‌کردند، تمام ملّت‌ها به هم سلام می‌کردند، اعلام سلامت خواهی و امنیّت خواهی به هم می‌دادند، پیمان صلح و صفا و سازش با هم می بستند، کِی این همه درّنده ‌خویی ها و برادر کُشی ها به میان می‌آمد و آسایش جسم و جان بشر را به خطر می‌انداخت؟!   

دنیا اگر دنیای سلام بود، این همه کارخانه های اسلحه سازی در آن چه می‌کرد؟ این همه توپ و تانک و تفنگ و بمب‌های آتش زا و اتمی در آن چه جایی داشت؟

فلسفه‌ی وجوب جواب سلام

ای مسلمان! دین و پیغمبرت فرموده‌اند: بر تو واجب است جواب سلام بدهی؛یعنی، بر تو همچون نماز واجب است به برادر مسلمانت اطمینان قلبی و آرامش فکری بدهی، نه این‌که یک سلام گرم و نرم به او بدهی و چند جمله‌ی فریبنده به عنوان تعارف به رخش بکشی و آنگاه از طریق ربا آن بی ‌نوا را تا گلو در لجنزار بدبختی فرو ببری و دار و ندارش را از دستش بگیری. آن وقت توقّع آن داری که خدا هم هشت درِ بهشت را به رویت بگشاید و در غرفه های اعلایت بنشاند!! زهی تصوّر باطل، زهی خیال محال.         

راستی چرا دعاهای ما مستجاب نمی‌شود؟

ما در شبانه ‌روز، چندین بار به هم سلام می‌کنیم و سلامت یکدیگر را از خدا می‌خواهیم و در نماز های پنجگانه‌ی خود (السَّلامُ عَلَیْنا وَ عَلَی عِبادِ اللهِ الصّالِحینَ)؛ می‌گوییم؛ یعنی، سلامتی خود و بندگان صالح را از خدا می‌خواهیم و هرگز این دعاهای خود را در حقّ یکدیگر مستجاب نمی‌بینیم!! بلکه همیشه خود را غرق در نا سلامتی، گرفتاری و بی سر و سامانی می‌یابیم.

با این‌که دستگاه خلقت، دستگاه مجیب الدّعوات است و خداوند متعال، وعده‌ی اجابت دعا را داده است، پس چرا دعاها و سلام های ما در این دستگاه به اجابت نمی‌رسد؟! معلوم می‌شود دروغ می‌گوییم و خیر و سلامت یکدیگر را از خدا نمی‌خواهیم! هم سلام های روزانه ی ما دروغ است و هم سلام های نماز ما..

صرف نظر از سلام های خودمان، امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)در شبانه ‌روز گذشته از نوافل، پنج مرتبه نماز واجب می‌خواند و در هر نماز (السَّلامُ عَلَیْنا وَ عَلَی عِبادِ اللهِ الصّالِحینَ)؛می‌گوید و از خدا خیر و سلامت برای بندگان صالح می‌خواهد و دعایی که از درِ خانه‌ی خدا هرگز رد نمی‌شود، دعای امام زمان است، پس چرا دعای آن‌حضرت درباره‌ی ما اجابت نمی شود و زندگی ما را غرق در خیر و صلاح و سلامت نمی‌کند.

معلوم می‌شود ما نتوانسته‌ایم خود را در زمره‌ی"عِبادِ اللهِ الصّالِحینَ "در آوریم تا دعای سلامت خواهی امام، شامل حال ما گردد!!

 سایت بیداری اندیشه