روان شناسی
تا بحال شده که ازتون بپرسن چاى میخورى یا قهوه بگید فرقى نمیکنه؟ بپرسند پرتقال دوست دارى یا نارنگى بگید فرقى نمیکنه؟ بپرسند براى شام کجا بریم؟
بگین فرقى نمیکنه؟
هیچ فکر کردین چرا نباید چیزى براتون فرق بکنه یا نکنه؟ وقتى براى خودتون همه چیز بى تفاوت هست و اونقدر اعتماد به نفس ندارین که نظرتون را محکم ابراز کنین چرا باید براى دنیا و کائنات فرق کنه که شما اصلا وجود دارید یا وجود ندارید؟ وقتى خودتون نمی‌دونید چى مى خواهید چرا انتظار دارید که کائنات بدونه چى به شما بده؟ وقتى نمى دونید چه شغلى را دوست دارید، چه مقدار درآمد ماهانه براى زندگى ایده آل شما لازمه، چه خونه اى چه ماشینى، چه همسرى جواب آرزوهاى شماست، خدا و دنیا و کائنات در مقابل شماى بى تفاوت چه تصمیمى باید بگیرند؟
از همین حالا از بى تفاوتى دربیایید
خواسته هاتون را لیست کنید
بهترین هاشو دست‌چین کنید
وقتى خودتون هدفتون را مشخص کردید دنیا و کائنات هم از بلاتکلیفى درمیان و متوجه میشن که در چه زمینه اى باید دست بکار بشن.
از امروز بین پرتقال و نارنگى، بین غذاها، بین رنگها و... فرق قائل بشید! یعنى سقف اعتماد به نفستون را بالا و بالاتر ببرید و هدف هاى مشخصى براى خودتون تعیین کنید.
تهش که همه می میرن،
حالا تو بخوای ثابت کنی من تو این دنیا برام فرق داشت بستنی آلبالویی یا شکلاتی...
تهش یکیه. یه نقطه ی هیچی هستی تو جهان به این وسعت. و با زور متمایز کردن خودت، چیزی از هیچی بودنت رو عوض نمی کنه صرفا یه گول زدنه که به خودت القا کنی من چیز خاصی بودم.
با احترام البته.
با سلام
به نظرم زندگی حرکت از هیچ به سوی همه و کل است و ته زندگی یا همون مرگ صرفا یک نقطه عطفه نه نقطه پایان.در این سیر باید با بهترین حالتها و زیباترین وجه حرکت کرد .به قول بزرگی زندگی مثل سوار شدن در قطاری که نمی دونیم کدوم ایستگاه پیاده می شیم .ولی اینکه قطار درجه ۳سوار بشی یا درجه یک انتخاب خودته .