سخنی با دوستان

به نام خداوند مهرورز

عرض سلام  به همه دوستان و همراهان گرامی

قرار نبود که بمانم

و گذاشتم و گذشتم

از تمام واژه هایی

که صبح و شام

دوره ام می کردند !

زندگی را شاید

فرصت هایی است

که بهتر از نوشتن

می توان داشت !

ولی حس نوشتن

نعمتی است از

جانب معبود

و قدر باید داشت

نوشته ها مثل فرزند آدم

بدنیا می آیند و مونس او

می شوند و لحظه به لحظه

با او بزرگ می شوند !

به تعداد آدمهای روی زمین

متفاوتند از هم !

چون هرکس به طریقی می اندیشد

و به شیوه ای فکر می کند ومی نویسد

پس هیچ نوشته ای تکراری نیست،

مادام که از اندیشه ای پویا نشات می گیرد!

و اگر بر راستی و درستی استوار باشد

همان آیه معهود است در قرآن

ن و القلم و ما یسطرون

قسم به قلم و آنچه می نگارند

خدای بزرگ را به یاری می طلبم

در پاکی فکر و عمل  و گفتار و نوشتار !

و حضور پر مهر و کلام سازنده شما را قدر دانم.