اجتماعی
ان‌الحیاة عقیده و جهاد. سخنم را با گفته‌ای از مولاحسین شهید بزرگ خلق‌های خاورمیانه آغاز می‌کنم. من که یک مارکسیست-لنینیست هستم برای نخستین بار عدالت اجتماعی را در مکتب اسلام جستم و آنگاه به سوسیالیسم رسیدم... از اسلام سخنم را آغاز کردم اسلام حقیقی در ایران همواره دین خود را به جنبش‌های رهایی‌بخش ایران پرداخته است... زندگی مولاحسین نمودار زندگی کنونی ماست که جان بر کف برای خلق‌های محروم میهن خود در این دادگاه محاکمه می‌شویم. او در اقلیت بود و یزید، بارگاه، قشون، حکومت و قدرت داشت. او ایستاد و شهید شد هر چند یزید گوشه‌ای از تاریخ را اشغال کرد ولی آن‌چه که در تداوم تاریخ تکرار شد راه مولا حسین و پایداری او بود، نه حکومت یزید. آن‌چه را خلق‌ها تکرار کردند و می‌کنند راه مولا حسین است..."
این بخشی از دفاعیات خسرو گلسرخی ( از مبارزین دوران طاغوت ) در بیدادگاههای رژیم شاه است که علیرغم اعتقاد به مارکسیسم، نمی تواند به حقانیت حماسه جاودان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) در عاشورای سال 61 هجری قمری اعتراف نکند و آن حماسه انکار ناپذیر را الگو و الهام بخش مبارزات آزادیبخش طول تاریخ انقلابات بشریت نداند. اینچنین است که نام مبارک و مقدس حسین بن علی (علیه السلام) به عنوان سالار شهیدان و سرور آزادگان جهان بر تارک برگ برگ صفحات تاریخ ظلم ستیزی و عدالت خواهی می درخشد.
ای کاش گلسرخی اعدام نمیشد و انقلاب هم میدید و خیلی چیزای دیگه رو هم میدید...
الان رفقا و هم حزبیای گلسرخی کجان؟ سرنوشتشون بعد انقلاب چی شد الان دارن چیکار میکنن؟
اگر گلسرخی میموند سرنوشتی بهتر از رفقای کمونیستش داشت؟
لعنت بر کمونیست. لعنت بر کمونیستهای ایران لعنت بر ارتجاع سرخ و سیاه
سلام .بهرحال بعضی فرصت پیدا می کنند که عقاید خود را تصحیح یا کامل کنند و بعضی هم فرصت پیدا نمی کنند .هیچ کس نمی داند تا کی فرصت دارد؟از خدا بخواهیم که همیشه بهترین تصمیم و عملکرد را در لحظه لحظه زندگیمان داشته باشیم .