من نوشت
عید امسال در سایه ای از چادر مشکی پیچیده بود و هر کجا قدم می گذاشتی ، نام فاطمه (س) در میان پرچم های سیاه می درخشید.
مادر نامی بزرگ است .
یعنی ام ، یعنی پایه و ریشه واساس
و فاطمه (س) پایه و اساس همه خوبی هاست .
ریشه همه پاکی هاست.
نهاد تمام فطرت های پاک بشری است .
و بی شک هر نیک نهادی خود را منسوب به او می داند وفرزند او!
مادر کسی است که گوشت و پوست وتمام وجودمان از اوست.
و جسم ناتوان ما را تا توانایی همراهی می کند.
ولی فاطمه (س) شاه بیت غزل (لولاک )* است .
و کسی است که درتمام عمر در مسیر افراط وتفریط ها
روح و جان ما را به منزل تعادل وتکامل می رساند.
فاطمه (س) مادر معنوی همه ماست
ما چگونه فرزندی هستیم ؟
+ بی بی جان ! بی نشان تر از مزار تو احوال فرزندان توست
که نشانی از مادر نبردند
خودت راه هدایت را به ما نشان بده !
++عن اللّه تبارک و تعالی : یا أحمد، لولاک لما خلقتُ الافلاک و لولا علیٌ لما خلقتُک و لو لا فاطمه لما خلقتکما؛ أی احمد، اگر تو نبودی ، افلاک را خلق نمی کردم ، و اگر علی نبود، تورا خلق نمی کردم و اگر فاطمه نبود، شما را خلق نمی کردم "
+++
دفتر غم را که گشودند
آسمان هم گریست
بی ریا و یک باره
باورم نمی شد
بعد از گذر روزها
بازهم در این سرا
قدم بگذارم
نغمه اذان در گوشم بپیچد
و نسیم جان بخش دعوتت
قدمهایم را بنوازد !
پایان همه قصه هایم
به نام رضا (ع) می رسد
تسلیتی به فرزند تسلای دل است
و دعای خیری برای همه دوستان
اجرتان با حضرت زهرا (س)
و عزاداریتان قبول !