عجب خدای مهربانی داریم!

هرکدام از ما ممکن است چند گناه را بعنوان گناه کبیره بشناسیم. مثل:دروغ-غیبت -ریختن آبروی مومن-ترک نماز -زناو... ولی جالب است بدانیم که ازهمه گناهان بزرگتر ناامیدی از رحمت وبخشش خداوند است! 

در حدیثی آمده که در روز قیامت گنهکاری را پس از محاسبه اعمالش بسوی دوزخ می برند. اوسر می گرداند مانند کسی که دنبال مفر وپناهگاهی می گردد. از سوی خداوند خطاب می رسد که ای فرشتگانم اورا برگردانید سپس از او می پرسد : ای بنده من بدنبال چه می گردی؟ جواب می دهد: خدایا! گمان من به تو این نبود. خداوند می فرماید: چه گمانی درباره من داشتی؟ می گوید: خدایا !گمان می کردم  تومرا می بخشی ووارد بهشت می گردانی. در این هنگام خداوند بزرگ فرشتگان را به شهادت می گیرد و5 بار سوگند یاد می کند که به عزت وجلالم سوگند این بنده در دنیای خودحتی یک لحظه هم به من خوش گمان نبود. با این حال بخاطر همین گمان دروغش هم از او می گذرم ووارد بهشتش  می کنم!

(خدایا!یاریم کن تا فارغ از نفرینها وآفرینها هر لحظه در مسیر بندگی تو گام بردارم.)