دو حکایت از ابوسعید ابی الخیر

 یک قدم پیش تر

شیخ ابوسعید ابی الخیر عارف به نام ، به توس رفته بود.  مردم توس از وی خواستند جهت ارشاد اهالی به وعظ بپردازد. مجلسی ترتیب دادند در محل وعظ عده ی زیادی حاضر شدند وازدحام مشتاقان به حدی بود که برای کسانی که تازه خواستند به مجلس به پیوندند جا نبود.

 بعد ازآنکه قاری تلاوت قرآن نمود وشیخ بر بالای منبر رفت و آماده شد که سخن بگوید یکی از حاضرین از جا بلند و به آواز گفت خدایش بیامرزد کسی را که از جایش بلند شود ویک قدم جلوتر رود. شیخ با شنیدن این عبارت گفت:هرآنچه ما می خواستیم بگوئیم این شخص با یک جمله گفت وحرف همه ی پیامبران هم این بود که هرکس از آنجایی که هست یک قدم پیش بگذارد و بگفتن این سخنان از منبر پائین آمد ومجلس را ترک نمود.

مرد آن بود

.

مریدان شیخ ابوسعید ابی الخیر عارف و شاعر بزرگ از وی خواهان کرامات اعجازانگیز ظاهری بودند . روزی به وی گفتند : " ای شیخ ! فلان مرد بر روی آب راه می رود بی آنکه غرق شود ! " 

شیخ گفت : " کار ساده ای است چرا که وزغ نیز چنین می کند ! "
باز گفتند : " کسی را سراغ داریم که در هوا پرواز می کند ! "
شیخ گفت : " این نیز کار ساده ای است چرا که مگس و پشه هم چنین می کنند ! "
یکی دیگر از مریدان صدا کرد که : " ای شیخ و ای مراد ! من کسی را می شناسم که در یک چشم بر هم زدن از شهری به شهری می رود ! "
شیخ ابوسعید تبسمی کرد و گفت : " این کار از کارهای دیگر آسانتر است چرا که شیطان نیز در یک چشم به هم زدن از مشرق به مغرب می رود . چنین اموری را هیچ ارزشی نیست "
آنگاه بپا خواست و به طوری که همگان بشنوند گفت : " مرد آن بود که در میان همنوعان بنشیند و برخیزد و بخوابد و بخورد و در میان بازار بین همنوعان داد و ستد کند . با مردم معاشرت نماید و یک لحظه هم دل از یاد خدا غافل نسازد "