من نوشت

دوستان خوبم امروز سالگرد ازدواج دو نور آسمانی بر تارک بشریت را به شما تبریک می گم.

در ازدواج حضرت فاطمه (س)  نکته ای توجه من را جلب کرد  که شاید بسیار گفته شده ولی درباره آن کم فکر شده است.

 شاید همه ما بارها شنیدیم که ایشان در روز عروسی که به خانه داماد می رفتند . لباس عروسی خود را به نیازمندی بخشیدند.

روز عروسی رویایی ترین روز در زندگی هر دختری است و دوست دارد در آن روز با بهترین ظاهر ولباس با همسر آینده اش روبرو شود و خاطره این دیدار را در قلبش جاودان کند .

حالا حضرت در این روز لباس نو خود را می بخشند وبا همان لباس کهنه به مجلس عروسی می روند. واین کار یعنی چند پیام :

اول : اکثر ما در هنگام غم ها وغصه ها به یاد خدا می افتیم ونذر ونیاز وصدقه مان برای رفع گرفتاری است ولی ایشان در هنگام شادی که زمان  غفلت است بیاد خدا هستند وانفاق می کنند .آن هم بهترین چیزی که دارند.

دوم :بیشتر در مراسم جشن وشادی ما ریخت وپاش واسراف را از حد می گذرانیم برای اینکه

نکند خدای نکرده ! از دیگران کم بیاوریم حتی شده با انواع قرض ووام های کلان سعی می کنیم هر چه بیشتر  تشریفات را زیاد کنیم واصلا در این فکر نیستیم که کمی صرفه جویی در این مخارج وگرفتن مجلس ساده تر می تواند با هزینه اش گره ای را از زندگی نیازمندی باز کند.

ای کاش بجای اینکه در کوچه های مدینه بدنبال قبر گمشده حضرت بگردیم کمی هم در کوچه های شهرمان بدنبال سنت گمشده آن بزرگوار برویم.

توضیح : من به هیچ وجه مخالف زیارت قبور ائمه (ع) نیستم بلکه اعتقاد دارم که این زیارتها ما را باید به شناخت و عمل به سنتها و تعالیم الهی ایشان رهنمون کند .یعنی  اصل وفرع جایگزین هم نشوند.